Nog helemaal over mijn toeren, en bevend als een rietje, mens wat was ik geschrokken. Ik dacht nog even dat mijn laatste uur op deze aarde geslagen had.Na een halfuur kwam ik langzaam weer tot bezinning, het was alsof ik uit een roes kwam, ik was kapot, bekaf, en helemaal van slag. Ik moet naar bed, naar bed…..ik moet gaan liggen dacht ik. Met mijn laatste energie strompelde en sleepte ik me weer naar boven, en ging op het bed liggen, en sloot mijn ogen, alles om me heen tolde in het rond. En ik voelde me zo moe, zooooo moe, moe…….. Langzaam werd ik wakker, het was volop licht, ik rekte me uit, voelde me super goed en uitgerust, wat me toch verbaasde. Na mijn tweede bakje koffie besloot ik maar eerst een om onder de douche te duiken. Mijn maag rammelde dus daar besloot ik eerst maar eens wat aan te doen, ik smeerde een paar boterhammetjes en strooide er een laagje hagelslag op daarna ging nam ik plaats op mijn oude vertrouwde stoel. Terwijl ik van mijn brood zat te smikkelen zag ik het dikke boek liggen, ik kan wel even een stukje lezen dacht ik mijn zelf ik heb tijd genoeg, ik loop toch nog in de ziektewet en lezen is heerlijk ontspannend hoewel met het gevoel bekroop dat het met dit boek toch wel ietsjes anders was. Ik stond op en liep naar het boek en wilde het pakken, ik zag dat het boek weer was veranderd, de kaft begon er uit te zien, ehm tja het leek wel als de schors van een boom, huhh!!, ik wilde het boek op gaan pakken….maar dat ging helemaal niet. Het moet toch niet gekker worden dacht ik, ik kan toch wel een boek pakken, maar wat ik probeerde, en van welke kant ik het ook benaderde het lukte gewoonweg niet. En ik snapte er helemaal niets van, het leek wel of het boek behekst was net zoals zoveel dingetjes de laatste tijd, ik dacht daarbij aan de katten, de wc bril, en de rest van de gebeurtenissen die ik me kon herinneren. Maar ondanks de gebeurtenissen van de laatste dagen voelde ik mij super fit. Nou! en dat was de laatste dagen wel anders geweest. Nou het boek liet ik maar voor wat het was, ik had me voorgenomen om het brandhout weer netjes op te stapelen, het zonnetje scheen maar ondanks dat was het was wel bere koud, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik slingerde een warme sjaal om mijn nek, trok een dikke jas aan en pakte een paar handschoenen, deed een muts op mijn hoofd zo!!.. ik was er helemaal klaar voor. Ik begon met het netjes op stapelen van het brand hout, ondanks de kou begon ik er lichtjes van te zweten. Het houthok was een hok die ik jaren geladen had gebouwd het was een hok die aan een kant open was, omdat het jaren geleden een oude bijenstal was geweest. Het hok was ongeveer drie bij anderhalve meter breed, 3 meter diep en bijna 2 meter hoog, er zat een pannendak op met rode pannen die ik ooit eens van mijn zuster had gekregen. Boven in het houthok kon ik nog van alles kwijt, er was een klein zoldertje, gemaakt van allemaal oude houten balken en erg handig om er tuingereedschap op te bergen. Ik schrok op uit mijn gedachte door een zacht krakend geluid dat boven mijn hoofd wegkwam, brr muizen.. dacht ik. Ik pakte een klein trapje die ik aan de kant had hangen, klapte hem uit en klauterde erop. Het duurde een tijdje voor ik weer bij het houthok aankwam met de zaklamp, tja, het was weer als gewoonlijk gegaan, als ik iets nodig had dan moest ik er eerst naar zoeken, en als ik het eenmaal gevonden had, en in dit geval was het dus de zaklamp, dan waren de batterijen weer leeg. Er gleden diverse voorwerpen door de straal van het licht, zoals een paar bloempotten, en een oud versleten aardbeiennet. De lichtstraal vond ook nog een oude bijenkorf, hè!!!…. daar stond het stuk hout dat ik uit de kachel had gevist, dat stuk hout dat zo op een mannetje leek, hoe kwam dat stuk hout hier dan boven op dit zoldertje terecht?, dacht ik bij mezelf. Dan buigt het op een mensje lijkende stukje hout en zegt dan, met een redelijk zware stem.. Auhww, kreunde ik, ik had mijn ogen dicht geknepen, helemaal doodstil lag ik daar, met gesloten ogen. Daar lag ik dan op de grond met gesloten ogen, nog helemaal trillend van de schrik, ik opende voorzichtig mijn ogen en staarde naar het luik die zich boven mijn hoofd bevond. Ik zie daar ineens het kleine hoofdje van het mannetje over de rand van het zolder verschijnen. Ik ging voorzichtig recht op zitten, hoorde naast me een zachte plof, mijn hoofd draaide zich voorzichtig richting het geluid, en daar stond met een lachend gezicht dat vreemde stukje hou dat zo op een mannetje leek. Met een kleine glimlach op zijn ehm mondje. Ik zakte een moment weg in mijn gedachten, en liet alles even tot me doordringen, nog steeds op mijn rug liggend in het houdhok. Ik ging voorzichtig met de rug tegen de wand zitten, op een groot houtblok. Ik denk inderdaad dat……dat misschien het beste is want ik begrijp er helemaal geen snars van. Maar dan gaan we wel naar binnen toe, ik begin het koud te krijgen en binnen is het lekker warm en ik voel me de laatste al niet helemaal lekker. Ja, dat geloof ik graag, vulde ik aan. Binnen aangekomen plofte ik in mijn vertouwde oude stoel, en het mannetje ging tegenover me in een stoel zitten. Nou ik ben benieuwd wat je verhaal is, dus ik zou zeggen brand los, ik ben er helemaal klaar voor. Volgens mij heb je de verkeerde voor je zitten, mijn naam is geen Khemron kwam ik tussenbeide, maar brand los, ik ben zeer nieuwsgierig dus begin maar bij het begin.
EINDE HOOFDSTUK 6
|